Morbus de Quervain

Wat is Morbus de Quervain?

M. de Quervain, ook wel de ziekte van Quervain genoemd, is een tendovaginitis (peesontsteking) van het eerste extensorcompartiment. Hierin bevinden zich twee pezen, de Adductor Pollicis Longus en de Extensor Pollicis Brevis. Er is een anatomische variant mogelijk van deze eerste extensorloge, waarbij beide pezen afzonderlijk in een gescheiden compartiment lopen. Mensen met deze anatomische variant lopen een groter risico om M. de Quervain te ontwikkelen.

Door irritatie, bijv. als gevolg van overbelasting, zwellen de pezen op en wordt het peesglijden in het compartiment bemoeilijkt. Peesglijden wordt moeilijker, waardoor de irritatie alleen maar toeneemt en de klachten ook verergeren. Uiteindelijk kunnen deze klachten uitmonden in een ontsteking van beide pezen.

Wat zijn de symptomen?

M. de Quervain patiënten presenteren zich met pijnklachten, soms zwelling en crepetaties ter hoogte van het eerste extensorcompartiment (tendovaginitis crepitans). Ook kan er sprake zijn van pijn en beperking tijdens het bewegen van de duim, waarbij flexie van de duim in combinatie met lunair deviatie van de pols de klachten uitlokt (een positieve Finkelstein test). Ook is palpatie van de processus styloideus radii of net proximaal daarvan, pijnlijk.

Waar kunt u terecht?
Behandel-
mogelijkheden

Er zijn meerdere mogelijkheden voor behandeling van M. de Quervain. Eerst zal er gekozen worden voor een conservatieve behandeling. Deze kan bestaan uit een injectie met corticosteroïden of spalktherapie al of niet gecombineerd met een injectie van corticosteroïden in de extensorloge. Wanneer deze behandelopties geen soelaas bieden is de andere behandelmogelijkheid chirurgisch ingrijpen. Hierbij wordt de eerste extensorloge gekliefd om de pezen meer ruimte te geven en de reden van irritatie zo verder weg te nemen. Dit chirurgisch ingrijpen wordt dan weer gevolgd door behandeling met spalktherapie.

Handtherapie

De behandeling van M. de Quervain vraagt goede vaardigheden op het gebied van spalken maken. De eerste drie weken draagt de patiënt een custom-made spalk om pols en duim in de juiste positie voldoende rust te bieden. het IP gewricht wordt niet meegenomen in de spalk om enig peesglijden en adhesie in de fase van rust te voorkomen. De spalk wordt daarna langzaam afgebouwd en wanneer de klachten het toelaten wordt middels oefeningen de belastbaarheid van de duim en pols zeer geleidelijk opgebouwd. Daarnaast is de behandeling erop gericht om recidief te voorkomen. Indien er sprake is van overbelasting is educatie van provocatieve handelingen in relatie tot dagelijks handelen van belang. Het doel van de behandeling is uiteindelijk een volledig pijnvrij bewegen van duim en pols mogelijk te maken.

Duur

De duur van de conservatieve behandeling is gemiddeld 6-8 weken, maar maximaal 10 weken. De post-operatieve behandeling is hieraan gelijk, mits er geen complicaties optreden in de wondgenezing. Afhankelijk van de belastbaarheid van duim en hand kan het opbouwen van de belastbaarheid meer tijd in beslag nemen.

Samenwerking artsen

Samenwerking met de behandelend arts is van cruciaal belang om in te schatten welke interventie op welk moment het meest gewenst is. De arts bepaalt wanneer de behandeling van conservatief overgaat in chirurgisch. Ook is de arts degene die de mogelijkheid van corticosteroïden injectie inschat en initieert.